Warząchiew, mydło, igła. Książka na służbie (Wenecja, XVI w.)

Abstrakt

Książka drukowana obecna była w Wenecji już od 1469 roku i bardzo szybko stałą się jedną ze specjalności miasta nad Laguną. Wśród wydań dzieł erudycyjnych, klasyków literatury łacińskej i toskańskiej oraz utworów autorów współczesnych, wraz z początkiem nowego stulecia ukazywać się zaczęły także wydania o tematyce praktycznej, przeznaczone do użytku codziennego. Książki te sprzedawane były często nie w księgarniach, a na ulicznych straganach i jarmarkach. Zbyt często pozostawały one na marginesie zainteresowań badaczy, jako nie wpisujące się łatwo w określony krąg czytelniczy. Ich tematyka dotyczyła zarówno przyrządzania potraw i sposobów przechowywania produktów, jak sporządzania w domu leków, mydeł i „środków czystości” oraz wszelkiego rodzaju kosmetyków. Osobną, nader interesującą, kategorię stanowiły bardzo liczne wzorniki haftów i koronek igłowych – wzory nierzadko były dziełem największych artystów weneckich. Treści, jakie publikacje te upowszechniały były zwykle tradycyjne i służące najpospolitszym ludzkim, najczęściej kobiecym, zajęciom, lecz forma ich przekazu śmiało korzystała z najnowszych technologicznych i edytorskich osiągnięć weneckiego drukarstwa, co sprawia, że stanowią one do dzisiaj atrakcyjny i wdzięczny materiał do badań.