Zasady przygotowania tekstów

Prosimy o zastosowanie się do poniższych wskazówek, dotyczących redagowania tekstów nadsyłanych do publikacji w „Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi”:

  • Struktura artykułu powinna zawierać: wprowadzenie do tematyki wraz z określeniem celu i metody badań oraz końcowe wnioski podsumowujące przedstawiony problem badawczy.
  • Tekst powinien być zapisany w programie OpenOffice, Microsoft Word, RTF lub WordPerfect z rozszerzeniem doc. lub docx., czcionką 12 pkt. z interlinią (1,5 pkt.). Prosimy o ograniczenie formatowania tekstu do niezbędnego minimum. Nie stosowania tabulatora jako wyznacznika wcięcia akapitowego.
  • Tekst powinien być zaopatrzony w nagłówku imieniem i nazwiskiem autora oraz afiliacją (w wypadku zatrudnienia w uczelni lub instytucji naukowo-badawczej) lub nazwą miejscowości, gdy brak afiliacji uczelnianej,  kontaktowym adresem mailowym, numerem ORCID.
  • Prosimy o dołączenie do artykułów tytułu, abstraktu (do 1000 słów) i słów kluczowych w języku polskim i angielskim, nienumerowanego wykazu literatury wykorzystanej w artykule oraz krótkiego biogramu (stopień naukowy, afiliacja, kontakt mailowy).

Zasady pisowni w tekście głównym:

  1. Cytaty podajemy czcionką prostą w cudzysłowie; cytat w cytacie zaznaczamy cudzysłowem francuskim << >>; w wypadku dłuższych cytatów wyodrębniamy tekst wcięciem (0,5) i rozmiarem (10 pkt.) bez cudzysłowu, a cytat w cytacie zaznaczamy cudzysłowem zwykłym. Opuszczenia i skróty w cytatach zaznaczamy nawiasem kwadratowym z trzema kropkami […]. Opuszczenia i skróty w tytułach cytowanych dzieł – poza opisami starych druków – zaznaczamy nawiasem kwadratowym z trzema kropkami […].
  2. Terminy i zwroty obce zapisujemy kursywą np. Cum Licentia Superiorum.
  3. Po numerycznie podanym roku lub stuleciu stosujemy skróty np. po 1410 r., w XIX w.
  4. Nazwy miesięcy podajemy cyfrą rzymską, gdy występują wraz z dniem i rokiem, bez oddzielających je kropek np. 3 V 1791 r., w innych przypadkach pełnym słowem np. w lipcu 1789 r.
  5. Liczebniki do 10 włącznie zapisujemy słownie, od 11 cyframi np. osiem książek; 365 dni. W przypadku określeń dekad po cyfrze stawiamy kropkę np. lata 90. Liczebniki do dziesięciu tysięcy zapisujemy łącznie np. 9999, od dziesięciu tysięcy ze spacją np. 10 000.
  6. Wymieniając w tekście po raz pierwszy osobę, podajemy jej pełne imię (imiona) i nazwisko (np. Joachim Lelewel), zaś przy kolejnym jej przywołaniu podajemy tylko inicjał imienia (inicjały imion bez spacji pomiędzy nimi) i nazwisko np. J. Lelewel, J.S. Bandtkie. Obce imiona zapisujemy w brzmieniu oryginalnym np. Stanislav Petr, Bernhard Bischoff, z wyjątkiem osób, których imiona i nazwiska występują w formie spolszczonej np. Wolter, Karol Dickens oraz osób i dynastii panujących.
    Jeśli imiona i nazwiska wymagają transliteracji, stosujemy normę ISO 9:2000.
  7. Nazwy miejscowości podajemy w formie używanej w języku polskim np. Akwizgram a nie Aachen, Konstancja a nie Konstanz lub – jeśli brak – w brzmieniu oryginalnym np. Szegesfehervar. Wyjątek czynimy tylko w przypisach, przy podaniu miejsca przechowywania tekstu źródłowego np. Köln, Historisches Archiv der Stadt Köln, sygn.
  8. Przywoływane w tekście tytuły czasopism zapisujemy czcionką prostą w cudzysłowie np. „Roczniki Biblioteczne”, zaś tytuły dzieł kursywą, bez cudzysłowu, np. Annales Miechovienses. Nazwy serii wydawniczych zapisujemy z dużych liter czcionką prostą bez nawiasu okrągłego czy cudzysłowu, a nazwy konferencji czcionką prostą w cudzysłowie.
  9. Znak przypisu stawiamy przed kropką kończącą zdanie. Wyjątkiem są znaki przestankowe typu !, ?, … oraz skróty r., w., po których nie dostawiamy kropki po numerze przypisu.
  10. Proweniencje zapisujemy drukiem prostym.
  11. Błędy w tytułach, datach, tekstach cytowanych itp. zaznaczamy [sic!].
  12. Tytuły dzieł i cytaty ze starych druków zapisujemy w wersji oryginalnej zgodnie z cytowanym dziełem. Tytuły dzieł i cytaty z druków dziewiętnastowiecznych transliterujemy, np. biblioteki wileńskie a nie bibljoteki wileńskie.

Zasady pisowni w przypisach:

  1. Przy pierwszym cytowaniu pracy podajemy pełny opis bibliograficzny, przy czym:
    – inicjał imienia i nazwisko autora podawane są bez rozstrzelenia;
    –tytuły książek i artykułów zapisywane są kursywą, tytuły czasopism i wydawnictw periodycznych czcionką prostą w cudzysłowie z wyjątkiem tytułów w formie skróconej np. PSB;
    – tytuły i numery serii wydawniczych umieszczamy drukiem prostym bez cudzysłowu po miejscu i roku wydania.
  2. Artykuł w pracy zbiorowej podajemy po przecinku [w:].
  3. Numery tomów, roczników podajemy cyframi arabskimi, w wypadku czasopism oddzielając od roku wydania przecinkiem.
  4. W wypadku kolejnego cytowania podajemy inicjał imienia i nazwisko autora, skróconą formę tytułu z wielokropkiem oraz stronę.
  5. W tekście polskim tytuł tekstu obcego i miejsce wydania podajemy w języku oryginału, natomiast skrót odnoszący się do strony zapisujemy w jęz. polskim, np., np. Bd. 10, H. 12, s. 3.
  6. W wypadku cytowania tego samego tekstu w następnym przypisie piszemy: tamże (jeżeli występował tylko jeden tekst) lub inicjał imienia i nazwisko autora oraz dz. cyt. (pismem prostym). Stosujemy skróty w jęz. polskim.
  7. W wypadku cytowania publikacji elektronicznych podajemy inicjał imienia i nazwisko autora antykwą, tytuł kursywą, [online], pełny adres sieciowy i w nawiasie okrągłym datę dostępu.
  8. W wypadku przypisu źródłowego z materiałów archiwalnych podajemy: nazwę biblioteki lub archiwum (za pierwszym razem pełną nazwę, następnie skrót), sygnaturę, tytuł i numer karty (lub strony). Tytuły dokumentów drukiem prostym.
  9. W wypadku odwołania się do większej części (kilku stron) tekstu źródłowego lub opracowania podajemy zakres stron bez użycia spójnika „i” np. s. 1-12 lub 3-5, 7, 14-19. Nie stosujemy skrótów: s. i nn.
  10. Poszczególne strefy opisu rozdzielamy przecinkiem. Przypisy i opisy w wykazie literatury kończą się kropką.
  11. Opis inkunabułów i starych druków wg normy PN-N-01152-8:1994 z odzwierciedleniem zapisu z karty tytułowej.

Przykłady przypisów:

x B. Kosmanowa, Książka i jej czytelnicy w dawnej Polsce, Warszawa 1981, s. 71.

x Tamże, s. 99.

x B. Kosmanowa, dz. cyt., s. 107.

x B. Kosmanowa, Książka i jej czytelnicy…, s. 223.

x Marsyliusz z Padwy, Obrońca pokoju, przeł., opr. i wstępem poprzedził W. Seńko, Kęty 2006, s. 107.

x Zob. A. Kawecka-Gryczowa, Miejsce książki w kulturze polskiej XVI wieku, [w:] Polska w epoce Odrodzenia. Państwo, społeczeństwo, kultura, pod red. A. Wyczańskiego, Warszawa 1986, s. 428

x Anicius Manlius Severinus Boethius, O pocieszeniu jakie daje filozofia, przeł. W. Olszewski, przyp. opatrzył L. Joachimowicz, wstępem poprzedził J. Legowicz, Warszawa 1962 (dalej cyt.: Boethius, O pocieszeniu…), s. 45.

x AGAD, sygn. 1243, Zbiór dokumentów pergaminowych, k. nlb.

x AAN, KC PZPR, Wydział Kultury, LVI-322, Projekt zaleceń narady przedstawicieli kierownictw ruchu wydawniczego krajów socjalistycznych w Warszawie (28 listopada – 3 grudnia 1988), k. nlb.

x Por. B. Kürbisówna, Osiągnięcia i postulaty w zakresie metody wydawania źródeł historiograficznych, „Studia Źródłoznawcze” 1957, t. 1, s. 58.

x Cyt. za: R.L. Fowler, Encyclopaedias: Definitions and Theoretical Problems, [w:] Pre-Modern Encyclopaedic Texts, ed. P. Binkley, Leiden-New York-Köln 1997, s. 27.

x Głowacki T., Kołodziejski Henryk (1884-1953), [w:] PSB, Wrocław 1967, t. 13, s. 358-360.

x A. Sopińska, Odejdę, jeśli przegram, „Dziennik”, 3.01.2007, nr 2, s. 5.

 x J. Bartoszewicz, Z notatnika pamiętniczego Juljana Bartoszewicza. Cz. II, „Przegląd Historyczny” 1912, nr 3, s. 398–399.

x A. Nowak, Bibliografia a katalog – dyskusja o pojęciach i terminach. Historyczny zarys problematyki, „Przegląd Biblioteczny” 2016, z. 1, s. 5-26.

x Kaznodziejstwo średniowieczne – Polska na tle Europy. Teksty, atrybucje, audytorium, red. K. Bracha, współpr. A. Dąbrówka, Warszawa 2014, Colloquia Mediaevalia Preadicatoria, t. 1, s. 150.

x A. Chamera-Nowak, Książka w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach w latach 1910-1994, Wrocław 1998, Acta Universitatis Wratislaviensis. Bibliotekoznawstwo, nr 21, s. 57-77.

x Inaczej J. Ciechanowicz: „Samo słowo jest greckie i oznacza <<teatr dookoła>> lub <<widownię dookoła>>, powstało już w epoce, kiedy Rzym panował nad Śródziemnomorzem i, podobnie jak budowla, narodziło się w Italii” (Rzym. Ludzie i budowle, Warszawa 1989, s. 161).

x Laska E., Praca przymusowa Polaków na rzecz III Rzeszy /tekst z folderu wystawowego/,[online] http://w.kki.com.pl/pioinf/przemysl/dzieje/foldery/praca.html [dostęp 23.09.2016]

Ilustracje

  1. W wypadku załączenia ilustracji wymagane jest podanie nazwiska autora fotografii i przekazanie Redakcji oświadczenia o posiadaniu praw autorskich. Ilustracje powinny być zaopatrzone w elementy identyfikujące tj. kolejny numer i nazwisko autora artykułu oraz posiadać odpowiednią rozdzielczość – 300 dpi.
  2. Oprócz ilustracji prosimy o przesłanie spisu ilustracji zwierającego następujące elementy: tytuł ilustracji, źródło (miejsce przechowywania) i autor ilustracji.

Przykład:
Fot. 4. Dla P. Zbyszewskiej od A. Hołowińskiego. Źródło: MBP w Tarnowie, sygn.: Mag-179039. Zdjęcie: M. Sobol-Kiełbania