Całościowe opracowania Kodeksu Lubińskiego (poł. XIX w. – pocz. XXI w.)

Abstrakt

Kodeks lubiński to w głównej mierze dzieło Jana z Dąbrówki i jego kopistów. Zawiera on miscellanea historica wydobyte ze średniowiecznych zabytków polskiej historiografi i bądź nakreślone przez Jana doraźnie, na użytek własny. Obok kopii takich dzieł, jak Kronika Dzierzwy, Kronika polska Mistrza Wincentego tzw. Kadłubka, Kronika wielkopolska, Kronika Janka z Czarnkowa, mamy tu też zabytek wielkiej wagi, którego autorem jest sam Jan z Dąbrówki, mianowicie brulion Commentum in Chronicam Polonorum Magistri Vincentii dicti Kadłubek. Wśród tego znajdują się też mniejsze jego opuscula, jak np. trzy redakcje Rodowodu książąt polskich i Katalog biskupów krakowskich, a także excerpta z różnych pomniejszych dzieł kronikarskich i rocznikarskich. Identyfi kacja tych dzieł trwała przez blisko półtora wieku i często nie była wolna od błędnych hipotez. Celem artykułu jest pokazanie, jak narastała wiedza dotycząca zabytku i jak stopniowo, drogą żmudnych dociekań dochodzono do właściwych wniosków. Analizowane są tu całościowe opracowania kodeksu, które wyszły spod pióra polskich historyków i bibliotekarzy takich jak August Bielowski, Jan Szlachtowski, Józef Korzeniowski, Witold Nowodworski, Brygida Kürbis, Jacek Wiesiołowski, Marian Zwiercan, Wojciech Drelicharz, Jerzy Kaliszuk i Sławomir Szyller. Z nich najbardziej kluczowe dla całości badań wydają się dziś konstatacje Józefa Korzeniowskiego i Mariana Zwiercana. Artykuł ten ma być pomocą dla tych, którzy będą korzystać ze skanu kodeksu lubińskiego, który niedawno został zamieszczony w Narodowej Bibliotece Cyfrowej zwanej Poloną. Wpisuje się też w nurt mediewalizmu, tj. nauki zajmującej się obecnością i funkcjonowaniem średniowiecza w pracach autorów późniejszych.