Zbiory Korotyńskich i ich znaczenie dla badań varsavianistycznych

Abstrakt

Podczas II wojny światowej zagładzie uległo większość bibliotek warszawskich. Jedną z nielicznych zachowanych kolekcji zasobnych w varsaviania jest księgozbiór Korotyńskich. Był on gromadzony głównie przez Władysława Rajnolda Korotyńskiego (1866–1924) i jego brata Brunona Wincentego (1873–1948). Weszły również do niego pozostałości zbiorów Wincentego Korotyńskiego (1831–1891) oraz Ludwika Stanisława Korotyńskiego (1860-1919). Jest to najważniejszy varsavianistyczny księgozbiór prywatny, który w swoim zasadniczym zrębie przetrwał okres wojny i okupacji. Zawiera on materiały do dziejów Warszawy, takie jak: publikacje o charakterze informacyjnym (przewodniki, taryfy domów, kalendarze), a także monografie ogólnie i specjalistyczne oraz rzadkie broszury i przyczynki. W skład kolekcji wchodzą także plany warszawy z XVIII i XIX wieku i rękopisy. Zbiory te stanowią pokaźną bazę źródłową, a na uwagę zasługuje różnorodność źródeł.