Kultura piśmiennicza ksiąg parafialnych w Warszawie w pierwszym okresie stołeczności miasta, do 1655 roku

Abstrakt

Autorka przedstawiła – w oparciu o badania własne – zagadnienie związane z kulturą piśmienniczą warszawskich ksiąg parafialnych do 1655 r. Kultura ta obejmuje doświadczenie i osiągnięcia środowiska kleru parafialnego w zakresie tradycji kancelaryjnej, na którą składa się formułowanie treści zapisu oraz postać zewnętrzna dokumentu piśmienniczego jako przekaźnika myśli od autora do odbiorcy. Badania ksiąg parafialnych powstałych w Warszawie w pierwszej połowie XVII w. i rozpoznanie środowiska autorów tego typu przekazów piśmiennictwa ma na celu próbę odpowiedzi na pytanie: czy przeniesienie do Warszawy dworu królewskiego, a raz z nim kancelarii władz państwowych i nuncjatury, miało wpływ na kulturę tworzonych wówczas ksiąg. Porównanie ich z analogicznymi księgami wybranych miast polskich pozwoli stwierdzić czy poziom kultury piśmienniczej książki parafialnej w Warszawie był czymś wyjątkowym, czy też nie odbiegał od przeciętnej, a także w jakim stopniu zależał od osobistych uzdolnień i zaangażowania bezpośrednich wytwórców książki: pisarzy i introligatorów. Autorka scharakteryzowała: poziom techniczny i estetyczny warszawskich ksiąg metrykalnych, metody zapisu rejestru metrykalnego, środowisko ich pisarzy. Do artykułu dołączono: Wykaz warszawskich ksiąg metrykalnych z lat 1600–1655 oraz indeks pisarzy pracujących w parafii św. Jana Chrzciciela w Warszawie.