Warszawskie i krakowskie druki urzędowe w wieku XVII. Studium księgoznawcze

Abstrakt

Druki urzędowe stanowiły duży procent produkcji wydawniczej w XVII w. Ich wydawaniem – w oparciu o przywileje królewskie oraz kościelne – zajmowały się najprężniej działające drukarnie przede wszystkim w Krakowie (np. Piotrkowczyków, Schedlów, Cezarych) i Warszawie (np. Rossowskiego, Elerta, pijarów). Zapotrzebowanie na druki urzędowe było duże i z jednej strony zapewniało rentowość oficyn, patronat władz państwowych i kościelnych, z drugiej zaś nastręczało trudności wydawniczo-typograficznych. W artykule zaproponowano i przedstawiono rozbudowaną typologię tego typu publikacji: 1) druki sejmowe (np. zbiory konstytucji sejmowych, uchwały poszczególnych sejmów: zwykłych, ekstraordynaryjnych, elekcyjnych, koronacyjnych, konwokacyjnych, uchwały podatkowe czy instruktarze celne); 2) inne druki państwowe (np. rozporządzenia królewskie, akta różnych komisji, instruktarze celne i podatkowe, artykułu sądów marszałkowskich, lauda sejmikowe, uniwersały czy manifestacje rokoszowe); 3) druki kościelne (np. akta synodalne, dokumenty zakonne, rozporządzenia biskupów, kalendarze liturgiczne). Autorka omówiła również różnorodną formę wydawniczo-typograficzną oraz poziom estetyczny tych druków, wykorzystując z metodologię badań typograficznych.