Biblioteka Piotrkowskiego Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan w latach 1906–1918

Abstrakt

Tematem artykułu jest omówienie działalności kulturalnej i czytelniczej prowadzonej na początku XX w. przez Piotrkowskie Towarzystwo Dobroczynności dla Chrześcijan, które swą działalność rozpoczęło w 1885 r. koncentrując się na pracy charytatywnej, wynikającej z podstawowych założeń statutowych. Do wybuchu I wojny światowej przy towarzystwie działało sześć ochronek dla dzieci, zakład wychowawczy dla sierot oraz fundusze (m.in. na „profesjonalne” wykształcenie, na bezprocentowe pożyczki dla rzemieślników, uczniowskie stypendia). Niezależnie towarzystwo obejmowało swym patronatem różne inicjatywy społeczne i kulturalne w mieście, m.in. amatorski teatr. Z działalnością teatralną związany był początek zbiorów bibliotecznych towarzystw – jego członkowie zebrali ok. 500 dzieł scenicznych, które stanowiły fundament księgozbioru. Asumptem do podjęcia starań u władz rosyjskich o zatwierdzenie czytelni publicznej działającej przy towarzystwie, było otwarcie w 1889 r. Bezpłatnej Biblioteki dla Niezamożnych Mieszkańców Miasta Radomia. Ówczesny prezes Piotrkowskiego Towarzystwa Dobroczynności dla Chrześcijan, sprowadził z Radomia statut czytelni i na jego podstawie sporządził regulamin dla biblioteki w Piotrkowie. Historia księgozbioru towarzystwa, zasady jego gromadzenia i udostępniania doprowadzona została do 1918 r. – dzieje w instytucji w II Rzeczypospolitej nie zostały scharakteryzowane z powodu braku materiału źródłowego.