Dzieła dawnych polskich introligatorów w zbiorach zagranicznych – refleksje i spostrzeżenia [61-70]
DOI:
https://doi.org/10.33077/uw.25448730.zbkh.2017.58Słowa kluczowe:
introligatorstwo polskie, polonika, grabieże ksiąg, handel antykwaryczny książkami, Wincenty Kisiel, Gabriel książę Ogiński, Władysław Dąbrowski, August TarnawskiAbstrakt
W artykule, bazującym na kwerendach przeprowadzonych w ostatniej dekadzie, zaprezentowano ustalenia dotyczące statusu znajdujących się w placówkach bibliotecznych i muzealnych oraz w zbiorach prywatnych w Europie i Stanach Zjednoczonych dzieł polskich introligatorów (oraz introligatorów obcych działających na ziemiach polskich) od średniowiecza do pierwszej połowy XX w. Przedmiotem szczególnego zainteresowania stały się te instytucje, w których przechowuje się największą liczbę opraw polskich bądź najcenniejsze z nich (a więc przede wszystkim z obszaru Rosji, Szwecji, Niemiec i Francji). Osobną uwagę poświęcono okolicznościom – nierzadko dramatycznym – w jakich na przestrzeni dziejów zabytki te znalazły się poza krajem. Spróbowano też ocenić stopień identyfikacji/inwentaryzacji tych dzieł przez badaczy zagranicznych i polskich, ponadto zarysowano perspektywy badawcze tyczące się owej charakterystycznej kategorii poloników.