Drukarz i pastorówna. Panegiryki okolicznościowe z okazji zaślubin Fryderyka Ludwika Rhete z Anną Reimar 22 września 1686 r.

Abstrakt

Na wstępie artykułu Autor przedstawia pokrótce relacje druk-drukarstwo-Kościół stwierdzając, że szczególnym odbiorcą czarnej sztuki stał się właśnie Kościół, katolicki i oczywiście reformowany. W tym kontekście Autor skupił się na roli druków ulotnych i okolicznościowych, analizując następnie na przykładzie Gdańska, Królewca i Szczecina ich znaczenie w krajobrazie informacyjnym siedemnastowiecznych miast. Jednym z drukarzy szczecińskich, który często tłoczył druki tego typu, był Fryderyk Ludwik Rhete. To właśnie on wydał kilka epitalamiów z okazji własnego ślubu z Anną Reimar we wrześniu 1686 r. Treść i funkcje tych publikacji są przedmiotem szczegółowej analizy Autora. Wynika z niej, że zaślubiny drukarza stały się dla autorów panegiryków pretekstem do wychwalania zasług drukarstwa, jako narzędzia propagandy religijnej. Działanie drukarstwa na rzecz wiary, rozpowszechnianie przez drukarzy Słowa Bożego stanowiło zatem wedle panegirystów właściwe wykorzystanie czarnej sztuki, bo prowadziło do szczęścia wiecznego.