Rola i znaczenie opisu formalnego druku dla badań księgoznawczych nad książką literacką pierwszej połowy XIX wieku.

Abstrakt

W opracowaniu formalnym druków XIX w., autor postuluje konieczność odejścia od schematycznych metody opisu bibliograficznego (Format MARC 21 rekordu bibliograficznego dla książki) stosowanych w przypadku standaryzowanej książki współczesnej. Obecny system opracowywania bibliotecznego, nastawiony na rejestrację i efektywność nie może przyczynić się do rozwoju naszej wiedzy na temat cech wydawniczych katalogowanych druków. Na podstawie wydań korsarskich komedii Ludwika Adama Dmuszewskiego (1777–1847) autor udowadnia, że stosowany system opisu nie spełnia nawet tak podstawowej funkcji, jak rozróżnienia wydań. Wskazuje, że w przypadku najstarszych druków XIX wieku, powinno się stosować odpowiednio rozbudowany schemat opisu bibliograficznego, który dawałby możliwość identyfikacji bez koniecznej porównawczej autopsji innych egzemplarzy dzieła. Szczególną uwagę należy przywiązywać do właściwego odpisania tytułu i adresu wydawniczego (w formie gramatycznej występującej na opisywanym dokumencie, a nie w mianowniku jak w przypadku druków współczesnych) oraz opisu zawartości (dedykacji, kolofonu, list subskrybentów i dzieł współwydanych – w szczególności katalogów księgarskich). Autor uważa, że najprostszym rozwiązaniem jest zastosowanie przy opisie druków XIX w., niektórych rozwiązań stosowanych w przypadku druków starych (kollacji, położenia sygnatur bądź fingerprintu).