Księgozbiór klasztoru staroobrzędowców w Wojnowie

Abstrakt

Staroobrzedowcy (strowiery, filiponi) to ludność pochodzenia rosyjskiego, wyznawcy prawosławia, którzy sprzeciwili się reformom wprowadzonym w cerkwi rosyjskiej w XVII w. W 1825 r. pozwolono im osiedlać się w Prusach. Założyli na Mazurach kilkanaście wsi, w tym Wojnowo. Utworzony w 1847 r. staroobrzędowy klasztor w Wojnowie pod wezwaniem Zbawiciela i św. Trójcy – Spas-Troicki klasztor, ros. Спасо-Троицкий монастырь – stał się centrum życia religijnego starowierów na Mazurach, pełniąc szereg funkcji, m.in. silnego ośrodka walki polemicznej i edukacji, wymagających odpowiedniego zaplecza w postaci bogatej i dobrze zorganizowanej biblioteki. Po zarysowaniu dziejów klasztoru i jego biblioteki autorka charakteryzuje zachowaną część księgozbioru klasztornego – w monastyrze odnalazła tylko 31 ksiąg drukowanych i 2 rękopisy z księgozbioru liturgicznego i moralistycznego. Przy czym jedynie dwa druki opatrzone były pieczęciami klasztornymi, zaś większość ksiąg pochodziła z darów staroobrzędowców. Autorka dołączyła do artykułu Wykaz ksiąg znajdujących się w Spas-Troickim Klasztorze w Wojnowie zawierający opisy bibliograficzne ksiąg z informacją na temat drukowanych ornamentów i z cytatami bibliograficznymi.