Polonika wydawane w oficynach obszaru niemieckojęzycznego przykładem mobilności tekstów literackich w szesnastowiecznej Europie

Abstrakt

Według Autora wśród nie w pełni zbadanych zjawisk w historii książki staropolskiej do ważniejszych należy problem edycji pism autorów polskich za granicą w XVI w., którego istota tkwi w odpowiedzi na dwa pytania: o rolę zagranicznych oficyn wydawniczych w dopełnianiu repertuaru wydawniczego drukarni polskich oraz o rolę poloników w życiu kulturalnym szesnastowiecznej Europy. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na te pytania charakteryzując wieloaspektowo polonika wydawane w oficynach obszaru niemieckojęzycznego (Niemcy, Austria, Szwajcaria), których liczba obejmuje według jego ustaleń ok. 1050 druków samoistnych wydawniczo i co najmniej 1184 utwory opublikowane w ramach większych całości wydawniczych. Ich analiza pozwala stwierdzić, że drukarze z obszaru niemieckojęzycznego podejmując się wydania poloników korzystali z: oryginalnych rękopisów dzieł oraz z ich polskich lub i zagranicznych edycji. Jednocześnie polonika wydane na obszarze niemieckojęzycznych stanowiły podstawę przedruków (wznowień) i przeróbek edytorskich dokonywanych w innych krajach europejskich. Są zatem dobrym przykładem mobilności tekstów literackich w szesnastowiecznej Europie.