Polska reklama wydawnicza w dwudziestoleciu międzywojennym. Próba typologii

Abstrakt

Na wstępie artykułu Autorka stwierdza, że firmy wydawniczo-księgarskie funkcjonujące w Polsce w latach 1918-1939 prowadziły niezwykle zróżnicowane działania reklamowe, dotyczące zarówno samych przedsiębiorstw jak i publikowanych oraz rozpowszechnianych przez nie wydawnictw. Autorka proponuje typologię tych działań wyodrębniając i charakteryzując na wybranych przykładach: reklamę wizualną pozawydawniczą (reklamę prasową, zewnętrzną, w miejscu sprzedaży, wizerunek towaru); reklamę wydawniczą (za pomocą wydawnictw reklamowych: prospekty, ulotki, katalogi, biuletynyitp.); reklamę foniczną i audiowizualną (radiową i kinową); inne środki reklamowe (targi, wystawy, kiermasze, spotkania z autorami); działania kreujące korzystny wizerunek firmy (przez atrakcyjne formy sprzedaży; przekazywanie gratisów dla bibliotek, fundowanie książek na nagrody). Autorka dowodzi, że największe firmy wydawniczo-księgarskie, wśród których dominowały warszawskie o ogólnopolskim zasięgu działania, podejmowały w badanym okresie profesjonalne i szeroko zakrojone akcje reklamy swojej produkcji książkowej, stosowały bogaty zestaw narzędzi reklamowych oraz świadomie kreowały swój wizerunek, jako instytucji działających na rzecz oświaty i kultury.